കഥ പറയാം : വിനയത്തിൻ്റെ പാഠം: അഹങ്കാരവും തിരിച്ചറിവും!

ജീവിതത്തിൽ ചിലപ്പോഴൊക്കെ നമ്മൾ ചില ദയനീയ അവസ്ഥകളെ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വരാറുണ്ട്. അത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ മറ്റുള്ളവരുടെ സഹായം നമുക്ക് അത്യാവശ്യമായി വരും. എന്നാൽ, സഹായം ലഭിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ പലപ്പോഴും നമ്മൾ ആ സഹായത്തിൻ്റെ മൂല്യം മറന്നുപോകാറുണ്ട്. അഹങ്കാരവും വിനയവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം വ്യക്തമാക്കുന്ന ഒരു കഥ ഇവിടെ പങ്കുവെക്കുന്നു.

പണ്ഡിതനും പ്രശസ്തനായ വാഗ്മിയുമായ ഒരാൾ ഒരിക്കൽ സായാഹ്ന സവാരിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് നടന്നു വരികയായിരുന്നു. നേരം സന്ധ്യയായിരുന്നു. ആകാശത്ത് വിരുന്നുവരാൻ തുടങ്ങിയ നക്ഷത്രങ്ങളെ നിരീക്ഷിച്ച് പതുക്കെയങ്ങനെ നടക്കുമ്പോൾ അയാൾ കാൽ വഴുതി വഴിയരികിലുള്ള ആൾമറയില്ലാത്ത കിണറ്റിൽ വീണുപോയി. കിണറ്റിൽ കിടന്ന് ഉറക്കെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കിയെങ്കിലും വിജനമായ ആ പ്രദേശത്ത് ആരും തന്നെ അത് കേട്ടില്ല.

ആ രാത്രി മുഴുവൻ അയാൾ ആ കിണറ്റിൽത്തന്നെ കഴിച്ചുകൂട്ടി. നേരം പുലർന്നപ്പോൾ വഴിപോക്കർ ആരെങ്കിലും കേൾക്കുമെന്ന് കരുതി വീണ്ടും ഉറക്കെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി. അയാളുടെ ഭാഗ്യത്തിന്, ആ വഴി പോയ ഒരു പാൽ വിൽപ്പനക്കാരൻ നിലവിളി കേട്ട് കിണറ്റിലേക്ക് എത്തിനോക്കി. ഒരു കയർ ഇട്ടുകൊടുത്ത് അയാളെ രക്ഷപ്പെടുത്തി.

പുറത്തുവന്നപ്പോൾ അയാൾ ആ പാൽക്കാരനോട് പറഞ്ഞു: "നിങ്ങൾ ആരെയാണ് രക്ഷപ്പെടുത്തിയത് എന്നറിയാമോ? നേതാക്കന്മാരും മന്ത്രിമാരുമൊക്കെ ഒന്ന് കാണാനും സംസാരിക്കാനും വേണ്ടി വരിനിന്ന് കാത്തുനിൽക്കുന്ന ഒരാളെയാണ് നിങ്ങൾ രക്ഷപ്പെടുത്തിയത്."

അയാൾ തുടർന്നു: "ഏതായാലും നിങ്ങൾ എന്നെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയല്ലോ.. അതിന് പ്രത്യുപകാരമായി നിങ്ങളെ ഈ കഷ്ടത നിറഞ്ഞ ജീവിതത്തിൽനിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്താനായി ചെറുതല്ലാത്ത ഒരു വഴി ഞാൻ കാണിച്ചുതരും."

അപ്പോൾ ആ പാൽക്കാരൻ വളരെ നിസ്സാരമട്ടിൽ പറഞ്ഞു: "മുൻപിലുള്ള ഒരു കിണർ കാണാൻ കഴിയാത്ത നിങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് എനിക്ക് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള വഴി കാണിച്ചു തരുന്നത്?"

വിനയത്തിൻ്റെ പാഠം: വീഴ്ചകളിൽ നിന്ന് പഠിക്കുക

നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതത്തിൽ ചില ദയനീയാവസ്ഥകളെ വല്ലപ്പോഴുമെങ്കിലും നമുക്ക് അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വരാറുണ്ട്. ഒരിക്കലെങ്കിലും കുഴിയിൽ വീഴുകയോ കാൽചുവട്ടിലെ മണ്ണ് ഒലിച്ചുപോവുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, സമാന അവസ്ഥകളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നവരുടെ മനസ്സ് നമുക്ക് വളരെ വേഗം തിരിച്ചറിയാനാകും. അത്തരം അനുഭവങ്ങൾ നമ്മളെ കൂടുതൽ വിനയമുള്ളവരാക്കും.

കുഴിയിൽ വീണുകഴിഞ്ഞാൽ രക്ഷിക്കാനായി നിലവിളിക്കുകയും, രക്ഷപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞാൽ രക്ഷിച്ചയാളെ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ചിലരെങ്കിലും നമ്മുടെയിടയിൽ കണ്ടുവരാറുണ്ട്. വീണുകിടക്കുമ്പോഴെങ്കിലും വിനീതരായാൽ നമ്മെ കൈപിടിച്ചുയർത്തുവാൻ മറ്റുള്ളവർക്ക് ഉത്സാഹം തോന്നും. അങ്ങനെ കൈപിടിച്ചുയർത്തുന്നവരോട് നമുക്ക് കടപ്പാട് ഉണ്ടായിരിക്കുകയും വേണം.

"അഹങ്കാരം ആപത്താണ്" എന്ന് പറയുന്നത് എത്ര ശരിയാണ്. നമ്മുടെ കഴിവുകളെയും സ്ഥാനമാനങ്ങളെയും കുറിച്ച് അമിതമായി അഹങ്കരിക്കുന്നത് നമ്മളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തും. എളിമയും വിനയവുമാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു വ്യക്തിയെ മഹാനാക്കുന്നത്.

ഈ ശുഭദിനത്തിൽ നമുക്ക് ഒരു കാര്യം ഓർക്കാം: ജീവിതത്തിൽ മറ്റുള്ളവരുടെ സഹായം ലഭിക്കുമ്പോൾ, അതിനോട് നന്ദിയും കടപ്പാടും പുലർത്തുക. നമ്മുടെ കഴിവുകളെക്കുറിച്ച് അഹങ്കരിക്കാതെ, എളിമയോടെ ജീവിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക. കാരണം, നാളെ നമുക്ക് ആരുടെ സഹായം വേണ്ടിവരുമെന്ന് പറയാൻ കഴിയില്ല.

പുതിയ തൊഴിൽ അവസരങ്ങളും വിദ്യഭ്യാസ വാർത്തകളും ദിവസവും അറിയാൻ ഇപ്പോൾ തന്നെ WнaтѕAρρ ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യൂ..👇 📱https://bn1.short.gy/CareerLokam